فاطمه حمدی
جناب استاندار دوستدار رسانه های انقلابی و جهادی که قریب به سه سال و اندی سکان استان را در دست دارد قرار است تا مدت زمانی کوتاه استاندار باشد و بعد از آن وسایلش را جمع کند و از ساختمان استانداری برود.
حالا کجا برود هنوز روشن نیست! در همین جا گفته باشیم دل ما کلا برایش تنگ می شود و احتمال دارد تا هفته اول و دوم نبود وی در استانداری ما را غمگین و پریشان خاطر کند ممکن است حتی در فراغش اشک بریزیم اما شما با اشک های ما کاری نداشته باشید چون برای شما نان و آب نمی شود….
حسن بهرام‌نیا، استاندار ایلام روز گذشته که برای آخرین بار در نشست با خبرنگاران حضور یافت در ابتدای جلسه چند پیشکسوت وی را به بزرگی یاد کردند و در مدح وی از همدیگر پیشی گرفتند تا شاید به زعم خودشان از قافله عقب نمانند.
یکی از تلاش های شبانه روزی ایشان قدردانی کرد، آن یکی از بدحالی و زیر سُرم رفتن ایشان تاسف خورد و از وی دلجویی کرد و دیگری که گویا مدت های مدیدی، رنج ندیدن ایشان کلافه ش کرده به محض روبرو شدن با حضرت والا به وجد می‌آید و ثناگویش می شود!…
این رفتار و برخوردها، این تعریف و تمجید کردن ها اصلن برایمان قابل هضم نبود. در عجبم این دوگانگی رفتارهایی که با عقل و منطق هیچ سنخیتی ندارد دلیلش چیست؟
حقیقتا ما هر کاری کردیم نتوانستیم بی خیال نوشتن شویم. باور کنید اصلا در مرام ما نیست که گیر الکی بدهیم اما بعضی ها خودشان دلشان می خواهد، ما دیگر چه کاره ایم که بگوییم نه….
با ابراز تاسف و تاثر باید گفت تا این گونه رفتار شود تغییر در وضعیت موجود انتظاری بیهوده است.
با عرض پوزش باید گفت ما راهمان را گم کرده ایم و از مسیر اصلی خارج شده ایم با هر وزش بادی بسوی کشانده می‌شویم اگر اینگونه نیست پس چرا وی را به شفاف سازی بودجه اربعین در حوزه راه و درآمدش از این خوان گسترده نپرسیدیم؟ چرا از عملکرد سه ساله اش، از تحقق مصوبات شورای گفتگو در باب مشورت با نخبگان نپرسیدیم؟
نکند ما تنگ نظر و قدرنشناسیم!! شاید استانمان مقام اول کشوری را در حوزه صنعت دارد! _ شاید مقام اول در اشتغال زایی را دارد! _ و شاید آمار خودکشی به زیر صفر آمده است! … نمیدانیم اصلن ما را چه به طرح سوال و دلخور کردن همکاران و پیشکسوتان رسانه!؟
از روابط عمومی خنثی استانداری ایلام نگوییم که دلمان خون است. گویا این روزها به تب و تاب گرفتن پست و جایگاه افتاده است!…
و اما… باید گفت جایگاه ها ابدی نیست و بالاخره روزی باید آن را ترک کرد ولی برخی رفتارهای نادرست برای قضاوت در تاریخ می ماند.
