فاطمه حمدی- شاید گذر از اولین روز هفته روابط عمومی بهانه خوبی باشد برای پرداختن به شغلی که در کنار رسانه ها می تواند نقش ویژه ای در هدایت افکار عمومی داشته باشد، چون همواره از آن به عنوان مکمل رسانه ها یاد می شود.
اما آیا واقعن این چنین است؟ آیا روابط عمومی ها در ایران توانسته اند رسانه ها را در امر اطلاع رسانی یاری کنند؟
به زبان ساده تر در مواقعی که بحرانی در جامعه رخ می دهد روابط عمومی ها یاری گر خبرنگاران و رسانه ها برای حل بحران بوده اند؟
نگاهی اجمالی به حال و روز رسانه های کشور به خصوص در مواقع بحران نشان می دهد که روابط عمومی ها نه تنها به وقت بحران یاری دهنده رسانه ها نبوده اند بلکه حتی با سکوت خبری و تناقض گویی های خود به شعله ور شدن آتش بحران دامن زده اند.
به اذعان بسیاری از خبرنگاران وقتی مسئله مهمی در جامعه اتفاق می افتد برخی از آنها در ساعات اولیه با گوشی های خاموش مسئولان و روابط عمومی ها مواجه می شوند. همین موضوع نیز خبرنگاران را به سمت منابع غیررسمی هدایت می کند تا درباره واقعه مورد نظر اطلاع یابند.
البته در بیشتر موارد نیز همین اطلاعات از سوی روابط عمومی ها تکذیب می شوند و سپس همین روابط عمومی ها رسانه ها را به دروغ پردازی متهم می کنند، این در حالی است که سکوت مقامات مسئول ابهامات و تناقضات را در جامعه به وجود آورده است.
در مواقع دیگر نیز این منابع رسمی برای تنظیم و ارسال خبر سازمانی آنقدر دیر به تکاپو می افتند که بیشتر کانال های مجازی حتی تحلیل های خود را نیز در مورد مسائل به وجود آمده، انجام داده اند.
در این شرایط جامعه تحت تأثیر اخبار رسانه های مختلف قرار می گیرد. به بحران ها دامن زده می شود، افکار عمومی به سمت و سوی دیگری می رود. آن وقت است که حتی کنترل بحران از دست خارج می شود و ادامه آن صدمات جبران ناپذیری برای جامعه خواهد داشت.
به همین دلیل توجه ویژه به روابط عمومی، به عنوان نهادی که می تواند به صورت نظام مند، برنامه ریزی شده و سنجیده در جهت ایجاد ، حفظ و گسترش تعامل و تفاهم مدیران با کارکنان اقدام کند بسیار حائز اهمیت است. آنچه اهمیت دارد این است که کار روابط عمومی تسهیل و خدمت به مدیریت است نه مدیر.
به هرحال نگاه حاضر به روابط عمومی در کشور با اجرایی شدن این توجهات می تواند گام های بلندی را در حرکت رو به رشد نظام ارتباطی و روابط عمومی در کشور بردارد و این حرفه و فن تخصصی را در جایگاه و مرتبه و منزلت واقعی خویش قرار دهد.
در واقع روز ملی ارتباطات و روابط عمومی نقطه عطفی در توسعه و تحول واحدهای روابط عمومی در ایران است. در سازمان های دولتی داشتن اطلاعات موثق، دقیق و به موقع با توجه به هدف و ساختار، بزرگترین سرمایه یک سازمان است و حیات یک سازمان به داشتن یک ارتباط دو سویه درون و برون سازمانی و انجام تبلیغات و کسب اطلاعات به روز و و مفید بستگی دارد و اینجاست که لزوم وجود روابط عمومی واقعی در ایستگاه های روابط عمومی نمایان می شود.
به هر حال جوامع امروزی اینک در حال گذار به جامعه اطلاعاتی آینده هستند، جامعه ای که در فناوری های اطلاعات و ارتباطات تمامی ابعاد ابعاد زندگی انسان ها را تحت تأثیر قرار خواهد داد. جامعه ما نیز ناگزیر از این روند خواهد بود و خواه و ناخواه به این سمت و سو کشیده خواهد شد .
در همین راستا دولت و مسؤلان نظام ضمن آنکه باید دغدغه های رهبری معظم انقلاب را در خصوص روابط عمومی های دستگاه های خود جدی تلقی کنند، چاره ای باقی نمی ماند که با اندیشیدن و تدابیر لازم، تلاش مضاعف کنند تا با لحاظ تغییرات ضروری، روابط عمومی های سنتی را به سوی روابط عمومی های دیجیتال سوق داده و آماده سازند و این امر مهم محقق نخواهد شد مگر با ایفای نقش مدیران که فناوری جدید را درک کنند و آگاهی مناسب از آن دارند.
