✍دکتر سارا فلاحی / نماینده مردم شریف استان ایلام در مجلس شورای اسلامی
قاسم سلیمانی یک مکتب فراملی و جهانشمول است. این اسطوره ایرانی صرفا یک فرمانده نظامی نیست که در شطرنج میدان، “ابر ژنرال”های دشمن را آچمز می‌کند، او یک استراتژیست سیاسی و ایدئولوگ فرهنگی و مهندس اجتماعی نیز هست.
سلیمانی به گونه ای در تاریخ سیاسی و دفاعی “هم‌روزگار” ما اهمیت دارد که این تاریخ را به دوران سردار و پساسردار تقسیم می‌کنند و این تقسیم‌بندی از اتاق‌ها و اندیشکده‌های راهبردی صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها که شمشیر مقاومت سلیمانی، هیمنه آن‌ها را فرو ریخت عنوان می‌شود.
سلیمانی با فرماندهی نبردهای پارتیزانی و نامتقارن، بزرگ‌ترین ارتش‌های کلاسیک دنیا را در عراق، جنوب لبنان، فلسطین و سوریه زمین‌گیر کرد.
قاسم در صحنه دیپلماتیک و در سایه گفتمان برتر و اقتدار کاریزماتیک بی‌مثال خود، ملت‌ها را جذب کرد و فصل نوینی از سیاست را گشود که با اخلاق و حریت آمیخته بود. او سیاستمدار زبده‌ای بود که تناقض میان سیاست و اخلاق را عملاً و در جهان واقعی حل کرد.
سلیمانی یک فرد نبود او یک مکتب متعالی بود که ولایت‌مداری و مردم‌داری در آن آمیخته با شعور بود. میان او و مردم هیچ مرزی وجود نداشت اما مرزهای آهنین باور او با نامردمی، زیاده‌خواهی و ظلم مشخص بود و دشمن را با تمام تار و پودش می‌شناخت.
گفتمان چترگونه سلیمانی برای همه سلایق و تفاوت‌ها گفته‌ها و ناگفته‌های فراوان داشت. او همه ملت را فرزندان خود می‌دانست اما به واسطه بصیرت والای خود به راحتی تدلیس‌ها و فریب‌های دشمن را تشخیص می‌داد و در برابر این دشمن متکبر از ملتش حفاظت می‌کرد.
او تنها فرمانده بزرگ و مقتدری است که از فرماندهی فاتحانه بزرگ ترین جنگ های دنیا به «سربازی» مردمش رسید!
یادش گرامی، نامش جاودان و راهش پر رهرو باد.
