✍️: فاطمه حمدی
می گویند ایام محرم این حُسن را دارد که همه مهمان سفره اباعبدالله الحسین علیه السلام هستند و هیچ فقیری با شکم گرسنه سر بر بالین نمی گذارد! اما آیا این نوع نگاه به فقرا و رفع نیازهای آنها باید تنها به این چند روز اختصاص یابد؟!
پیش تر هیأت های مذهبی تشریفاتی نبود خانه هایی با متراژ بزرگ مرکز هیأت مذهبی بود کسانیکه بقول معروف دستشان به دهانشان می رسید و شرایط مالی خوبی داشتند هزینه های شام و ناهار هیأت ها رو تقبل می کردند. مردم هم به قد وسع خود کمک می کردند و توقعی از کسی نمی رفت و اینهمه اسراف در پارچه و و هزینه های داربست (موکب ها)، ظرف و ظروف های یکبار مصرف گرفته تا حیف و میل غذاها نبود مردم اگر نذری داشتند به صاحب واقعی آن می رسانند …
درست است که سفره امام حسین گسترده است و دارا و ندار، گناهکار و بیگناه نمی شناسد و بی حد و مرز است اما اصل نذری بر این است که به نیت امام حسین نذری ها در بین آنان که ندار و فقیرند پخش گردد و سیر شوند… نه اینگونه!!
مگر نه اینکه امام حسین فرزند مولا علی است، حسینی که مانند پدر بزرگوارشان غذا بر در خانه فقرا می گذاشتند و می رفت… آیا اینگونه نذری دادن ها ارتباطی با این رفتار دارد؟!
ما نمی گوییم این سفره ها پهن نشود. این سفره ها پهن بشود اما مخصوص کسانی باشد که احتیاج دارند.
آیا درست است با وجود شرایط سرسام آور اقتصادی و با وجود نیازمندان و بی سرپرستان و از کار افتادگان اینگونه سرمایه ها بنام عزاداری اما بقصد چشم و هم چشمی، خودنمایی و رقابت هدر رود؟؟
آیا بهتر نیست با پولش چهار خانواده که در مشکل افتاده اند و هزینه تحصیل یا درمان عضوی از اعضای خانواده ش را ندارند، دستگیری کرد؟!
اگر تمامی علما و بزرگان و شخصیت های دینی و مراجع تقلید روی این مسئله تبلیغ کنند و فرهنگسازی شود خیلی بهتر خواهد شد و رضایت سالار شهیدان هم بیشتر همین است تا اینکه بریز و بپاش ها بنام ایشان صورت گیرد و بودجه های بیت المال اینگونه صرف شود!
هرچند مراسم اربعین یک تظاهرات بسیار مهم و یک اجتماع تاثیر گذار است و حتی به یک تجمع سیاسی بین المللی تبدیل شده است. اما در اینجا مسئله اعتقادات و ایمان و امورات دینی در میان است و گاه بنام دین توجیهاتی صورت می گیرد و این توجیهات معقول بنظر نمی رسد.
وقتی مردم در تهیه مایحتاج اولیه خود دچار مشکل هستند طبيعتا دولت هم، هم و غمش باید مردم باشد که رفاهیات زندگی مردم را فراهم کند.امروز بحران آب داریم، بحران غذا داریم، بحران قیمت ها، مسکن، امنیت و … اینها دغدغه های مردم است اگر این مشکلات رفع و رجوع شوند آن وقت است که مسئله اعتقادات ایمان و امورات دینی جای خود را پیدا می کند.
اما وقتی ولع برخی مسؤلان در سهم خواهی و کیسه دوختن از هزینه ها ( که حتمن از باب خدمت است!) را می بینیم و ادعای آنهارا که می گوید داریم همراهی می کنیم تا دین خود را ادا کنیم می شنویم _ چیزی دیگر را در خلاف آن ادعا می بینیم!
گویا مسابقه ای بر پا شده است، در این مسابقه یک سو مردمانی هستند که عاشقانه و با خلوص نیت برای نام نویسی در قافله عزاداران اربعین با پای پیاده روانه سفر کربلا هستند و از سوی دیگر، مدیران و مسؤلانی که برای عقب نماندن از سهم حوزه مدیریتی شان با یکدیگر مسابقه گذاشته اند.مدیرانی که با برپایی موکب ها برای پذیرایی و ارائه خدمات با هم در رقابت هستند برخی از آنها با ناهار و شام برخی دیگر با اهدای لوازم بهداشتی و آرایشی و برخی نیز با اهدای دیگر را رایگان در اختیار زائران قرار می دهند.
آیا این بریز و بپاش ها، این برپایی موکب ها و این پول های کلان بهتر نیست در جاهای دیگر هزینه شود !!! اما این کجا و آن کجا…(حتی این مسابقه نیز در بین برخی از رسانه ها در پوشش دادن اخبار این ایام نیز صدق می کند _ هر چه تولید محتوای بیشتر، سهم بیشتر!!!).
به محض اینکه بوی پول از جایی به مشام می رسد عده ای دلسوز و سینه چاک پیدا می شوند که خود را شیفته خدمت به زائران حسینی قلمداد می کنند… آری این گروه ها با هم برای سهم خواهی از این حجم انبوه پول مسابقه می گذارند!!
ما حق داریم در هر مسیری که قدم برمیداریم شرمنده باشیم، شرمنده سید شهدا و شهدای انقلاب، شرمنده اینکه چرا برخی مسؤلان ناآگاه سعی ندارند این حرکت مردمی پاک و بی آلایش را از مبتلا شده به آلودگی های دنیوی مبرا کنند و بگذارند در همان مسیری که معصومین(ع) برای ما ترسیم کرده اند باقی بماند؟
کاش می شد یک دوره آموزشی فشرده از کلاس عاشقی در مسیر راهپیمایی برای آن دسته از سهم خواهان برگزار کرد تا شاید دل دادن به نوای حسینی، چشم و دل آنان را از مال دنیا پاک کند!
و چقدر زیبا می شد بجای این سفره های آنچنانی برای دولتیان، مجلسیان و مسؤلان به فکر سفره امام حسین برای همه مردم باشیم چه در ماه محرم چه ماه مبارک رمضان در وقت افطار و چه در ماههای دیگر….
آیا مدیران برای امام حسین(ع) کار می کنند یا برای بقای ماندن میز و قدرت!!
